Co może powstać z połączenia tytanowej blachy, wapienia, szkła i genialnego wyczucia architektonicznego? Niezwykły budynek, który jest dowodem na to, że architektura może być jednocześnie niezwykle nowoczesna i zadziwiająca, wręcz zapierająca dech w piersiach. Poznajcie hiszpańskie Muzeum Guggenheima w Bilbao.
Co może powstać z połączenia tytanowej blachy, wapienia, szkła i genialnego wyczucia architektonicznego? Niezwykły budynek, który jest dowodem na to, że architektura może być jednocześnie niezwykle nowoczesna i zadziwiająca, wręcz zapierająca dech w piersiach. Poznajcie hiszpańskie Muzeum Guggenheima w Bilbao.
Ten imponujący swoim kształtem i rozmiarem budynek jest dziełem Frank Gehry’ego, architekta pochodzący z kanadyjskiej rodziny polsko – żydowskiej. Niezwykle utalentowany i doświadczony Gehry stanął przed niemałym zadaniem – miał stworzyć dzieło niezwykłe i nowoczesne, będące ratunkiem dla podupadającego miasta i ożywieniem dla tamtejszej gospodarki. Budżet – 100 milionów dolarów. Do wykreowania konstrukcji architekt użył innowacyjnego programu komputerowego CATIA, który wcześniej wykorzystywany był w przemyśle lotniczym i motoryzacyjnym. Dzięki niemu możliwe stało się zaprojektowanie skręconych, falowanych brył i przekształcenie ręcznie wykonanych przez architekta modeli w komputerowe animacje, a matematyczna złożoność projektu przestała być problemem. Z połączenia wybitnej myśli człowieka i innowacyjnej technologii powstał budynek, który przez wielu nazywany jest jednym z najpiękniejszych na świecie.
Frank Gehry do budowy budynku wybrał tytan – materiał odporny na korozję i zanieczyszczenia, wytrzymały, a przy tym dający wyjątkowe efekty wizualne. Jego kolor zmienia się w zależności od pogody i oświetlenia, a kształt trudno opisać, zależy od naszej perspektywy – niektórym będzie przypominać statek, innym kwiat, a jeszcze inni dostrzegą w nim coś zupełnie innego. Oprócz cienkich tytanowych blach (aż 33 tysiące arkuszy!) do budowy muzeum wykorzystano szkło oraz wapień wydobywany w okolicach Granady. Kamień stanowi jedynie okładzinę dla tytanowych płyt, ma jednorodną, jasno bursztynową barwę, a w jego dopasowaniu ponownie pomógł program CITA. Wszystko po to, by stworzyć spójną, doprecyzowaną w każdym szczególe konstrukcję. Szklane tafle, których dostosowanie do krzywizn i fal budynku było niezwykle wymagające, stanowią harmonijne dopełnienie całości, izolują i wpuszczają światło słoneczne.
Budynek wywiera ogromne wrażenie nie tylko od zewnątrz, ale także od środka. Konstrukcja bardzo często przyciąga większą uwagę niż zebrane w nim dzieła sztuki. Powierzchnia muzeum wynosi ponad 32 tysiące metrów kwadratowych, składa się z trzech poziomów, na których znajdują się sale wystawowe o powierzchni około 11 tysięcy metrów kwadratowych. Rozglądając się z pewnością można zauważyć brak regularności w rozmiarach pomieszczeń i brak wewnętrznych kolumn podpierających konstrukcję. Także i otoczenie budynku stanowi jego integralną część – na zewnątrz kontynuowana jest artystyczna ekspozycja. Znajduje się tam m.in. Mamá, dziewięciometrowy, abstrakcyjny pająk autorstwa Louise’a Bourgeois, czy Puppy Jeffa Koonsa, kilkunastometrowa rzeźba szczeniaka pokryta kwitnącymi kwiatami.
Otwarte w październiku 1997 roku Muzeum Guggenheima w Bilbao w stałej ekspozycji posiada współczesną i nowoczesną sztukę XX wieku. W swoich zbiorach ma dzieła takich twórców jak Andy Warhol, Eduardo Chilida, Robert Rauschenberg, , Willem de Kooning, Jean-Michel Basquiat i Jorge Oteiza. Organizowane są tam także wystawy czasowe prezentujące sztukę z różnych kultur i przestrzeni czasowych.